Biografisch I
De taal slaapt in een syllabe
en zoekt moedergrond om te aarden.
Vijf jaren oud is genoeg.
Toen mijn vader, die ik het vroeg,
mij zeide: ‘dat is een grondel’,
– en ik zàg hem, zwart in de sloot –
legde hij het woord in mij te vondeling,
open en bloot.
Waarvoor ik moest zorgen,
met mijn leven moest borgen:
tot aan mijn dood.
….
Uit ‘Vijf vuurstenen’, Ida Gerhardt, 1974
Biografisch I
De taal slaapt in een syllabe
en zoekt moedergrond om te aarden.
Vijf jaren oud is genoeg.
Toen mijn vader, die ik het vroeg,
mij zeide: ‘dat is een grondel’,
– en ik zàg hem, zwart in de sloot –
legde hij het woord in mij te vondeling,
open en bloot.
Waarvoor ik moest zorgen,
met mijn leven moest borgen:
tot aan mijn dood.
….
Uit ‘Vijf vuurstenen’, Ida Gerhardt, 1974
Biografisch I
De taal slaapt in een syllabe
en zoekt moedergrond om te aarden.
Vijf jaren oud is genoeg.
Toen mijn vader, die ik het vroeg,
mij zeide: ‘dat is een grondel’,
– en ik zàg hem, zwart in de sloot –
legde hij het woord in mij te vondeling,
open en bloot.
Waarvoor ik moest zorgen,
met mijn leven moest borgen:
tot aan mijn dood.
….
Uit ‘Vijf vuurstenen’, Ida Gerhardt, 1974
Biografisch I
De taal slaapt in een syllabe
en zoekt moedergrond om te aarden.
Vijf jaren oud is genoeg.
Toen mijn vader, die ik het vroeg,
mij zeide: ‘dat is een grondel’,
– en ik zàg hem, zwart in de sloot –
legde hij het woord in mij te vondeling,
open en bloot.
Waarvoor ik moest zorgen,
met mijn leven moest borgen:
tot aan mijn dood.
….
Uit ‘Vijf vuurstenen’, Ida Gerhardt, 1974